ดวงใจของนายมาเฟีย

เสียงกรีดร้องดังออกนอกประตูห้องห้องหนึ่งในบ้าน หรือเรียกว่าคฤหาสน์หลังใหญ่ เลยก็ว่าได้ที่ตั้งอยู่ในใจกลางกรุงโรม ประเทศอิตาลี เสียงกรีดร้องโวยวายทั้งด่าและร้องไห้และรองขอ" ปล่อยฉันนะ พวกแกเป็นใคร จับตัวฉันมาทำไม ต้องการอะไร หืหื…"นะลินี" หรือ “มะลิ” เจ้าของเสียงร้องไห้โวยวาย ที่ถูกผู้ชายร่างใหญ่ใส่สูทสีดำสองคนจับตัวมัดไว้บนเก้าอี้หนึ่งในนั้นได้พูดขึ้น “ เราแค่ทำตามคำสั่งของนาย ถ้าไม่อยากเจ็บตัวก็เงียบชะ” มะลิไม่สนใจคำพูดของคนพวกนั้น แต่เธอกลับร้องด่าทอและตะโกนดังกว่าเดิมอีก “ นายพวกแกเป็นใครกัน ห๊ะ ปล่อยฉันไปเดี๋ยวนี้นะ ” สิ้นเสียงคำพูดของเธอ ประตูห้องก็เปิดออกพร้อมกับร่างสูงใหญ่ของผู้ชายคนหนึ่งที่เดินเข้ามาและตามด้วย ลูกน้องอีกสองคนชายร่างใหญ่ค่อยค่อยเดินเข้ามา หยุดอยู่ต่อหน้าเธอแล้วพูดขึ้นว่า “ หยุดโวยวายได้แล้วถ้ายังไม่อยากตาย ” แล้วเขา ก็หย่อนตัวลงมาหาเธออย่างช้าๆ “บอกฉันมาว่าเธอเป็นใคร และใครส่งเธอมา เจ้านายเธอคงมีปัญญาแค่นี้ซินะ ถึงได้ส่งผู้หญิงอย่างเธอเข้าถํ้าเสือ อย่าคิด เลยว่าเข้ามาแล้วจะรอดออกไป” มารูโน่ คาเวียร์ เจ้าของเสียงเข้มขรึมที่ถ้าใครได้ฟังต้องขนลุกแน่นอน มะลิค่อยๆหันหน้าขื้นมองเจ้าของเสียงนั้นอย่างมืนงงว่าเธอไปทำอะไรให้เขาตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่พอเธอเห็นหน้าเขาเท่านั้นแหละเธอก็ต้องเบิกตากว้างกับใบหน้าอันหล่อเหลาของเขา เขาหล่อมากหล่อมากจริงราวกับ เทพบุตรในนิยาย ถ้าเขาไม่ใช่คนจับตัวเธอมาเธอคงจะใจเต้นไม่หยุดเป็นแน่, แต่เธอก็ต้องหยุดความคิดนั้นทันทีเมื่อเขากระชากแขนเธออย่างแรง “ ว่าไงเธอจะตอบฉันมาได้หรือยัง” “ โอ้ย…ปล่อยฉันนะ ฉันเจ็บนะโว้ย! คุณพูดเรื่องอะไร ส่งอะไรกัน ฉันไม่รู้เรื่อง” มะลิตอบกลับอย่างรวดเร็วเพราะเขาดึงแขนเธอแรงมาก แทบจะหลุดออกจากไหล่อยู่แล้ว “ไม่ต้องมาโกหกชะให้ยาก เธอคงยังไม่รู้ชีนะว่าฉันจะจัดการกับคนอย่างเธอยังไง” มะลิดึงแขนออกอย่างแรงพร้อมกับพูดขึ้น “ นิ่ นายไม่ได้ยินที่ฉันพูดหรอ หรือว่าสมองมีปันหา ฉันบอกแล้วไงว่าฉันไม่รู้เรื่องและเราก็ไม่เคยรู้จักกันมาก่อนด้วย ฉันยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่านายเป็นใคร นายคงจำคนผิดแล้วล่ะ” ถึงจะกลัวแค่ไหนก็ต้องพูดเพราะเธอไม่รู้จริงๆนี่ เธอจำไม่ได้ด้วยชํ้าว่าเธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง “ไม่ยอมรับใช่มั้ย ได้..ฉันก็อยากรู้ว่าเธอจะปิดบังได้นานอีกแค่ไหนเอาตัวแม่นี่ไปขังไว้ในห้องใต้ดินและเฝ้าดูเอาไว้ ดูชิว่าจะทนได้นานแค่ไหน” สิ้นเสียงของเขา มะลิก็โดนรากตัวเข้าไปขังไว้ในห้องใต้ดินที่ทั้งมืด และน่ากลัว เธอทั้งร้องโวยวายทั้งด่าทอให้เขาปล่อยเธอไปแต่ก็ไม่ได้ผลเลยแม้แต่น้อย.

(อ่านทั้งหมดได้แล้วนะค่ะฝากติดตามด้วย)